حماسی، آخرین نوع آئودی R18 TDI ultra برای فروش

گاهی اوقات این احساس می‌شود که تسلط آئودی بر مسابقات اتومبیل‌های اسپورت در اوایل قرن حاضر، آنچنان که شایسته آن است، شناخته نمی‌شود. پورشه البته رکورد بیشترین موفقیت در La Sarthe را دارد و آئودی به طور قابل توجهی در هیپرکارهای فعلی به هیچ وجه غایب است، بنابراین موفقیت قبلی (قابل توجه) آن در زمینه مدرن مورد بحث قرار نمی گیرد. واقعاً باید باشد.

زمانی که بودجه‌ها بسیار سخاوتمندانه‌تر و مقررات آزادتر بود، آئودی با مخالفان زمین را پاک کرد. از سال 2000 تا 2014، تنها باری که در مسابقات 24 ساعته لمان برنده نشد، زمانی بود که پژو در سال 2009 برنده شد و زمانی که بنتلی در سال 2003 طعم موفقیت را چشید. به یاد دارید که بنتلی متعلق به آئودی بود. مسابقات قهرمانی سری Le Mans آمریکا پشت سر هم، مسابقات قهرمانی Le Mans اروپا، عناوین WEC، اولین‌های جهان، معرفی چراغ‌های لیزری که اکنون شما را در بزرگراه کور می‌کنند… واقعاً آئودی را متوقف نمی‌کرد.

اولین خودروی دیزلی LMP آن R10 TDI سال 2006 بود و زمان بندی به سختی می توانست بهتر از این باشد. این لحظه عملکرد دیزل بود، به همان سرعت بنزین اما با مصرف سوخت بسیار بهتر – مناسب برای یک ماشین مسابقه استقامتی. مسلماً تلاش‌های کنونی برای سرمایه‌گذاری بر روی برقی‌سازی با فرمول E و داکار، در میان مردم مشتاق مانند مگا دیزل‌ها کاملاً جذاب نبوده است.

و آنها کمی بیشتر از R18 TDI ultra هستند. این خودرو برای فصل 2011 بود، پاسخی به تغییر قوانین ACO که می‌گفت موتورهای بزرگی مانند موتورهای 5.5 لیتری V10 TDI قبلی R15 کمی زیاد هستند. بنابراین موتور به یک موتور V6 3.7 لیتری کاهش یافت که برای سال 2012 نیز هیبریدی شد تا اولین R18 e-tron ساخته شود. که البته لمانز را هم برد. R18 به‌عنوان آخرین خودروی LMP1 غیرهیبریدی آئودی، هم در آن تاریخ باورنکردنی مهم است و هم برای افرادی که ممکن است اکنون بخواهند آن را داشته باشند و مسابقه دهند، جذاب است: نگهداری از یک دیزل بزرگ، مطمئناً، زمانی که عاری از آن باشد، بسیار آسان‌تر است. باتری ها و موتورها

هر کسی که این را خریداری کرده باشد، مطمئناً مایل است در آن مسابقه دهد، زیرا R18 اکنون واجد شرایط مسابقات Masters Historic Racing است. (بله، 2011 واجد شرایط مسابقات تاریخی است، و همه ما واقعاً پیر هستیم.) این شاسی 107، آخرین خودرو از هشت اتومبیلی است که تا کنون ساخته شده است و تنها شش اتومبیل باقی مانده است – دو دستگاه در Le Mans غیر قابل تعمیر بودند. تمام قهرمانان آئودی enduro از جمله آلن مک نیش، رینالدو کاپلو، تام کریستنسن، آندره لوترر و بنویت ترلویر در این مسابقه شرکت کرده‌اند. هنگامی که کار کارخانه ای آن کامل شد، شاسی 107 به Lotterer داده شد، مردی که آن را در سال 2012 در Sebring 12 Hours – اولین مسابقه قهرمانی جهان استقامت، با 64 ماشین، روی قطب قرار داد. اکنون R18 از یک مالک خصوصی برای فروش است.

معمولاً به لطف بدشانسی، این خودرو هیچ برد قابل توجهی کسب نمی کرد، اما عملکرد غیرقابل انکار بود. شاسی 107 علاوه بر آن قطب Sebring (خودروی 2011 که در سال 2012 مسابقه می‌داد، فراموش نکنید)، در ردیف جلو در Silverstone شروع به کار کرد و رهبری کرد. همچنین در رویدادهای دیگر آمریکای شمالی و همچنین چین شرکت کرد. این یک نسخه پشتیبان یا پخش کننده جزئی نبود – این یک آئودی است که از دوره ای فراموش نشدنی در تاریخ موتوراسپرت این برند با شجره نامه مسابقه ای ساخته شده است.

پس انتظار داشته باشید که بر اساس آن پرداخت کنید. خیلی وقت‌ها پیش نمی‌آید که خودروهای LMP1 به فروش می‌رسند، چه رسد به خودروهایی با چنین منشا. همانطور که دموی جشنواره سرعت امسال ثابت کرد، R18 در کنار رقابت، احتمالاً در رویدادهای نمایشگاهی مورد استقبال قرار خواهد گرفت. تعجب نکنید اگر متولی خوش شانس بعدی دعوتنامه های بیشتری دریافت کند تا ماشین مسابقه ای تماشایی آئودی خود را به نمایش بگذارد. و فقط فکر کنید mpg چقدر خوب خواهد بود.