انتشار: مهر 15، 1403
بروزرسانی: 27 خرداد 1404

مک لارن W1 یک مارول تکنولوژیک است. در اینجا نحوه کار همه چیز آمده است

بسیاری از داستان این خودرو در مورد آیرودینامیک است، چیزی که شما از یک خودروساز وابسته به تیم فرمول 1 انتظار دارید. مک لارن حداکثر 2205 پوند را در 174 مایل در ساعت اعلام می کند که نزدیک به 2425 پوند استون مارتین والکری است و از مک لارن سنا 1800 پوند بیشتر است.

Valkyrie نقطه مقایسه جالبی است زیرا این تنها خودروی جاده ای دیگری است که به شدت به آیرودینامیک زیر بدنه، "اثر زمینی" متکی است تا زائده های سنتی روی بدنه. این به به حداکثر رساندن نیروی رو به پایین بدون افزودن درگ بیش از حد کمک می کند، که عملکرد خط مستقیم را از بین می برد.

سیستم های مختلف آیرودینامیک فعال به W1 اجازه می دهند تا به حداکثر سرعت ۲۱۷ مایل در ساعت دست یابد - همان P1، علیرغم اینکه W1 قادر به تولید نیروی رو به پایین بسیار بیشتر است.

بال جلو فعال است و در یک قوس حرکت می کند تا در صورت نیاز نیروی رو به پایین را بر روی محور جلو اضافه یا کم کند، در حالی که در عقب چیزی است که مک لارن آن را بال «دم بلند فعال» می نامد. با الهام از بدنه دم بلند خودروی مسابقه ای F1 GTR 1997، بدنه عقب می تواند تقریباً یک پا گسترش یابد تا کارایی دیفیوزر زیر بدنه را افزایش دهد.

در مورد آن، دیفیوزر دارای تونل های عریض است که درست در پشت کابین و جلوی محور عقب شروع به خمیدگی می کنند. مانند بوگاتی توربیلون، دیفیوزر نیز به عنوان سپر عقب عمل می کند و به اندازه کافی قوی است که بدون نیاز به ساختار اضافی (سنگین) ضربات جدی را تحمل می کند. حتی پیشرانه نیز 3 درجه به سمت پایین زاویه دارد تا فضای بیشتری برای کانال های دیفیوزر فراهم کند.

جزئیات دقیق دیگری مانند F1 وجود دارد، به عنوان مثال، ورودی ها به شکل غلاف های کناری زیرین که چند سالی است در خودروهای F1 دیده ایم. صندلی ها در جای خود ثابت می شوند و به کاهش سطح جلو کمک می کنند و در عوض جعبه پدال و چرخ به سمت راننده می آیند. این بدان معناست که پاهای راننده بالاتر از باسن آنها خواهد بود، همانطور که در F1 و نمونه های اولیه اتومبیل های مسابقه ای اسپورت برای سالیان متمادی چنین بوده است.

سیستم تعلیق الهام گرفته از F1

حتی سیستم تعلیق جلو نیز به افزایش نیروی رو به پایین و خنک کننده ترمز کمک می کند. همانطور که انتظار دارید مک لارن از جناغ های دوبل استفاده می کند، اما همچنین دارای میله های فشاری، فنرهای پیچشی و دمپرهای داخلی مانند خودروهای F1 است که بسیاری از اجزای سیستم تعلیق را از جریان هوا خارج می کند. جناغ ها و پایه ها از تیتانیوم پرینت سه بعدی ساخته شده اند و استخوان های جناغی پایینی در بالا نصب شده اند و شکلی شبیه به آئروفویل دارند تا به نیروی رو به پایین کمک کنند. همچنین یک دمپر ارتفاع، یک دستگاه دیگر مشتق شده از مسابقه، وجود دارد که به جلوگیری از پایین آمدن بیش از حد بدن در زیر بار کمک می کند. همچنین هیچ زیرفریم جلو مجزایی در W1 وجود ندارد و اجزای سیستم تعلیق مستقیماً به شاسی فیبر کربنی متصل می شوند.

با یک ماشین با نیروی پایین، شما به یک پلت فرم آیرودینامیکی پایدار نیاز دارید و این از سیستم تعلیق ناشی می شود. مانند P1، W1 دارای تنظیمات جاده و مسابقه است، دومی ارتفاع سواری را 1.46 اینچ در جلو و 0.7 اینچ در عقب کاهش می دهد و نرخ فنر و نیروی میرایی را به شدت افزایش می دهد.

سیستم تعلیق عقب تا حدودی معمولی تر است، با فنرهای کویل اور سنتی روی دمپرها، زیرا نیروی رو به پایین عقب توسط دیفیوزر ایجاد می شود. مک لارن با حرکت دادن بیشتر اجزای سیستم تعلیق به بیرون، می تواند از کانال های دیفیوزر عریض تر، شیب دارتر و در نتیجه موثرتر استفاده کند. با این حال، مک لارن همچنین دارای چیزی است که آن را "دراپ لینک فعال" می نامد که با یک میله ضد غلتش Z شکل برای کنترل ارتفاع بدون نیاز به "عنصر سوم" مانند دمپر در جلو کار می کند. ما از مک لارن برای اطلاعات بیشتر در مورد این سیستم خاص خواسته ایم. ما همچنین پرسیدیم که به طور خاص ارتفاع سواری چگونه تنظیم می شود.

یک هیبرید V-8 کاملاً جدید

خودروی مدرن مک لارن همانطور که می شناسیم از یک V-8 توربوی دوقلو استفاده می کند که برگرفته از طراحی مسابقه ای نیسان است که قدمت آن به دهه 1980 بازمی گردد. با W1، مک لارن دومین طراحی موتور داخلی خود را بعد از موتور V-6 120 درجه آرتورا، یک توربوشارژر 4 لیتری V-8 با دو توربوشارژر با قدرت 916 اسب بخار و گشتاور 664 پوند فوت و 9200 معرفی کرد. -rpm خط قرمز برای کسانی که در خانه پیگیری می کنند، این قدرت به اندازه اسب بخار V-8 و سیستم هیبریدی P1 است.

طبیعتاً جزئیات دقیقی وجود دارد. مانند بسیاری از جدیدترین موتورهای احتراقی فوق العاده با کارایی بالا، به اصطلاح MHP-8 از دنبال کننده های انگشتی برای به کار انداختن فنرهای سوپاپ استفاده می کند، به جای شیرهای سطلی و شیمی که به صورت هیدرولیکی فعال می شوند و عملکرد دور در دقیقه بالاتر را ممکن می کنند. برخلاف تقریباً هر موتوری که فکرش را می کنیم، V-8 از دمپر پیچشی فلزی برای سیستم میرایی مایع اجتناب می کند. چیزهای وحشی، و ما فرض می کنیم که این به کاهش وزن کمک می کند.

برخلاف بسیاری از هایپرکارهای هیبریدی دیگر، W1 تنها نیرو را به چرخ های عقب می فرستد و این کار را از طریق یک گیربکس هشت سرعته دوکلاچه جدید انجام می دهد. و برخلاف آرتورا، W1 موتور الکتریکی خود را در کنار گیربکس نصب کرده است که در پایین دست دو کلاچ کار می کند. انرژی آن توسط یک باتری 1.4 کیلووات ساعتی تامین می شود و به تنهایی 342 اسب بخار قدرت و 324 پوند فوت تولید می کند. در مجموع، 1258 اسب بخار قدرت و 988 پوند فوت خواهید داشت.

W1 برد تمام الکتریکی بسیار کوتاهی دارد، اما موتور الکتریکی همیشه معکوس را کنترل می کند. همچنین بر اساس حالت درایو، سطوح مختلفی از بوست را به موتور اضافه می کند. یک دکمه بوست روی فرمان به راننده این امکان را می دهد که حداکثر قدرت را به یکباره اعمال کند.

آفتابگیرهای فیبر کربنی

خوب، پس این مانند سایر عناصر W1 با تکنولوژی بالا دیوانه کننده نیست، اما مرتب است. آفتاب گیرها از فیبر کربن ساخته شده اند و ضخامت آنها فقط 0.1 اینچ است. آنها آنجا هستند تا توجه مک لارن به کاهش وزن را به شما یادآوری کنند. وزن خشک مک لارن 3048 پوند است، بنابراین با تمام مایعات لازم برای رانندگی، W1 حدود 3300 پوند وزن دارد. برای هیبریدی با این سطح از عملکرد بسیار سبک است. بسیار سبک تر از وزنه هایی مانند والکری و مرسدس AMG One، و به سختی سنگین تر از 750S... که 500 اسب بخار کمتر و نیروی رو به پایین بسیار کمتر دارد.

هنوز چیزهای زیادی درباره W1 نمی دانیم و مشتاق شنیدن بیشتر هستیم. پس از بررسی جزئیات، به نظر می رسد W1 از بهترین فناوری و تفکر موجود امروزی برای پیشبرد بازی هایپرکار استفاده می کند. این ممکن است "فقط" کمی بیش از 300 اسب بخار بیشتر از P1 داشته باشد، اما این خودرو باید بسیار سریعتر باشد.

یک دهه پیش، این به ندرت قابل باور بود، و صادقانه بگویم، اکنون به سختی قابل باور است.