در دهه 80 و 90 واقعاً یک BMW عملکرد برای همه وجود داشت. کسانی که خواهان خودروی راننده نهایی هستند می توانند روی بخش M شرکت حساب کنند، در حالی که آلپینا به خریدارانی که به عملکرد M3 منهای بادی کیت مسابقه ای و سیستم تعلیق محکم تر توجه دارند، توجه می کند. برای خوانندگان Max Power AC Schnizter و Hamann وجود داشت. اما برای چیزهای بسیار بد، باید به هارتج مراجعه کنید.
نه اینکه لزوماً بدانید که فقط با نگاه کردن به پیشنهادات آنها، زیرا در حالی که هارتگ همیشه پروژه های خود را با چرخ های درخشان تر، کیت های بدنه پف کرده و اسپویلرهای بلندتر تزئین می کرد، آنها تقریباً به اندازه اتومبیل های AC Schnitzer فوق الذکر نبودند. . در عوض، لوپی بودن هارتج از فشرده کردن موتورهای بزرگ به BMW های کوچکتر ناشی می شود. فکر کنید که S62 V8 E39 M5 را به E46 M3 (به نظر هتک آمیز، اما جذاب به نظر می رسد)، یا S85 V10 را از E60 M5 به E90 M3 شکاف دهید و غیره. حتی زمانی که هارتج موتور استاندارد را در جای خود رها می کرد، هرگز یک خودروی تیونینگ شده را با همان ظرفیتی که وارد می کرد از در خارج نمی کرد.
این دقیقاً همان چیزی است که برای اولین بار در دست E36 M3 افتاد. ثبت نام در سال 1998، این E36 را در میان مدلهای Evo با زمانبندی متغیر سوپاپ دوقلو Vanos قرار میدهد، که مطلوبترین مدل این نسل M3 کمتر از نسخههای ویژه است، یعنی موتور بزرگتر 3.2 لیتری S50 با قدرت 321 اسب بخار و گشتاور 258 پوند فوت. با این حال، پس از گذشت یک ماه از مالکیت، متولی اصلی M3 آن را به Birds (توزیع کننده آن زمان در بریتانیا برای Hartge) فرستاد تا حجم سکته مغزی و چاه را به 3.5 لیتر افزایش دهد و عملکرد قابل قبولی را به 350 اسب بخار و 298 پوند فوت افزایش دهد. این درست است. در اینجا قدرت و گشتاور بیشتری نسبت به E46 M3 جدیدتر ارائه می شود.
نه تنها این، بلکه زیربناها نیز دستخوش تغییرات اساسی شدند. فنرها و دمپرهای استاندارد برای جایگزینهای «بهروزرسانیشده» کنار گذاشته شدند، در حالی که اگزوز استوک با سیستم فولاد ضد زنگ خود Hartge جایگزین شد، که آگهی ادعا میکند «خروپف خشنی مانند هیچکس دیگر را ارائه نمیدهد». همانطور که ممکن است انتظار داشته باشید با توجه به اینکه گربه با سیستم قدیمی بیرون انداخته شده است. از همه مهمتر، تعبیه یک بند بند برای سفت شدن بیشتر شاسی بود، که به این معنی است که این E36 مانند 26 سال پیش احساس تازگی دارد.
به خصوص که اخیراً تحت یک بازسازی جامع و سه ماهه قرار گرفته است که طبق آگهی، مالک قبلی «دهها هزار پوند» را پس داده است. و سخت نیست که بفهمیم چرا، با بازگرداندن قسمت زیرین بدنه به فلز لخت برای از بین بردن هرگونه خوردگی، اجزای سیستم تعلیق منفجر شدند و با مهر و مومها و بوشهای جدید پوشش داده شدند، و ترمزهای مارک هارتج با لنتها، دیسکها و لنتهای تازه مونتاژ شدند. مایعات هیچ اشاره ای به اینکه آیا رنگ یا فضای داخلی با همان برخورد مواجه شده است، وجود ندارد، اما تصاویر نشان می دهد که داخل و خارج آن بی عیب و نقص است – از جمله یک کیت ابزار کاملاً موجود در داخل درب صندوق عقب.
شایعات موجود در اینترنت این است که این یکی از تنها شش هارتج E36 M3 در انگلستان است که فرمان آن در سمت درست قرار دارد و بعید است که پنج دستگاه دیگر مانند این مورد مراقبت و توجه قرار گرفته باشند. و به همین دلیل، برای دست و پای ضرب المثل 49000 پوند هزینه دارد. در حال حاضر، E36 ها در سال های اخیر به آرامی در حال افزایش هستند، اما نه به این میزان. این خودروی سال 97 با مسافت پیموده شده مشابه نصف قیمت است، و سپس این سالن M3 وجود دارد که قبلاً متعلق به جی کی با قیمت 35900 پوند بود. اما Hartge واقعاً بسیار خاص است، به خصوص که تیونر آلمانی پنج سال پیش درهای خود را بسته است. پس آن وقت چه می شود؟ ماشین پایه آبی، چهار در معروف یا جهنمی هارتگه؟
منبع: https://www.pistonheads.com/news/default.asp?storyId=48667